Braća blizanci, glumački velikani, Predrag Pepi i Dragan Laković, napustili su nas prije više od 30 godina.
Predrag Pepi Laković je zabavljao publiku kraj malih ekrana, glumio nesrećnog direktora u filmu “Majstori, majstori” i oduševio kao urnebesni ujak Kosta iz Pariza u “Boljem životu”, a bio je stariji brat blizanac drugog voljenog glumca i junaka naših djetinjstava – Dragana Lakovića, voditelja emisije “Deco, pevajte sa nama” i glas svih dječijih pjesama uz koje smo odrastali.
Predrag nas je napustio 1997, sa 68 godina, na Mrtvoj Tisi kod Čuruga, gdje je imao vikendicu na Bisernom ostrvu, na kojoj je provodio dosta vremena. Spletom tragičnih okolnosti, nije uspio do kraja da odigra svoju ulogu u filmu Emira Kusturice “Crna mačka – beli mačor”, pa ga je u scenama u završnici filma zamijenio Predrag Miki Manojlović.
Njegov rođeni brat Dragan ostavio je za sobom nezaboravne pjesme za djecu uz koje i danas odrastaju nove generacije. I on je bio poznati glumac i preminuo je u svom domu uoči predstave, u 62. godini. Doživio je snažan infarkt u svom stanu u Ulici Đure Daničića 11 u centru Beograda – i to dok se spremao za odlazak u pozorište.
Na dan smrti u Pozorištu na Terazijama trebalo je kao prvak tog teatra glumi u predstavi “Čovjek od La Manče” i to kao glavna uloga – Don Kihot. Lakovićevi saradnici bili su toliko potreseni da je Slobodan Boda Ninković pokušao da ga zamjeni u toj ulozi poslije mesec dana pripreme, ali kao da je ta uloga bila suđena upravo Lakoviću.
“Postoji jedna uloga za kojom sam čeznuo – Don Kihot. Početkom devedesetih Pozorište na Terazijama uradilo je mjuzikl u kome je Don Kihota igrao Dragan Laković. Nažalost, pred treće izvođenje je preminuo. Pozvali su me da ga zamenim. Međutim, na prvoj probi pojavio se signal. Počeo sam uvodni song, a onda su stali i orkestar, i hor, i balet. Svi su plakali. Probamo ponovo – plač se ponovio. Tuga zbog Draganove smrti bila je još sveža. Zahvalio sam se i otišao, iako nije imalo veze sa mnom”, rekao je Boda Ninković.
Decenijama kasnije, na internetu se pojavila gnusna izmišljotina da je Laković preminuo kao beskućnik u vozu na Željezničkoj stanici. To je morala da demantuje i njegova ćerka Ljiljana Laković.
“Preminuo je 31. maja 1990. u svom domu, kao voljen suprug, otac, prijatelj i kolega. Ne razumem da neko posle 24 godine vređa mrtvog čoveka, a time i porodicu i prijatelje, kolege, pozorište u kome je do poslednjeg dana radio. Ne želim da se spuštam na nivo čaršijskih urbanih legendi”, rekla je ona.
Braća Laković ostaće upamćeni kao doajeni srpskog glumišta sa nemjerljivim doprinosom našem filmu, muzici i kulturi uopšte. U čast Dragana Lakovića, Pošta Srbije izdala je poštansku markicu sa njegovim likom u seriji “Velikani srpskog glumišta”, prenosi stil.rs.
(Tekst i foto: Nezavisne)