Ovu predstavu režirala je Mira Trailović, kasniji dugogodišnji upravnik ovog pozorišta i njegov zaštitni znak.
“Atelje 212” osnovala je grupa umjetnika /reditelja, glumaca, pisaca…/ sa željom da napravi teatar u kome će se prikazivati komadi koji su avangardni u odnosu na ostala pozorišta u Beogradu.
U “Ateljeu 212” igrana je predstava “Čekajući Godoa” Semjuela Beketa, i to prvi put u jednoj od zemalja Istočne Evrope.
U ovom teatru su igrani komadi avangardnih pisaca kao što su Sartr, Јonesko, Žari, Šizgal, Kopit, Žene…
Prvi rukovodioci pozorišta bili su Radoš Novaković i Bojan Stupica, ali je Mira Trailović sa mesta pomoćnika upravnika uskoro postala upravnik.
Poslije nekoliko godina pozorište se preselilo u današnju zgradu koju je projektovao Bojan Stupica. Mehanizam za obrtanje scene ugrađen je naknadno, a krov je ljeti mogao da se otvara.
Mira Trailović je kao dugogodišnji upravnik dala poseban pečat “Ateljeu”, a 1967. osnovala je festival novih pozorišnih tendencija BITEF – Beogradski internacionalni teatarski festival koji danas ima svjetski značaj.
Na BITEF su dolazila najuglednija svjetska imena kao što je “Living Teatar”, “Divadlo na brnov”, Piter Bruk…
Prema nepotvrđenim izvorima, teatar je dobio ime po 212 stolica koliko je imao u zgradi “Borbe”.
Јedna od kultnih predstava “Ateljea” bila je “Kosa”, koja je igrana prije mnogih svjetskih pozorišnih centara. U skladu sa tadašnjim trendovima, na bini su se pojavili glumci bez odjeće, pjevajući jednu od najljepših pjesama iz te predstave “Daj nam sunca…”.
Među dugovječnim predstavama ovog pozorišta izdvaja se “Ljubavno pismo”, ali je najpoznatija savakako “Kralj Ibi”, upamćena po nezaboravnoj ulozi Zorana Radmilovića.
Mnogi veliki srpski i eks-jugoslovenski glumci bili su dio “Atelja 212”: Slobodan Cico Perović, Ružica Sokić, Sloboda Aligrudić, Danilo Bata Stojković, Mira Banjac Ljuba Tadić, Petar Kralj, Milena Dravić, Mija Aleksić, Vera Čukić, Neda Spasojević…
Izvor: Srna