Odbrana Košara spriječila je kopnenu invaziju na Srbiju i onemogućila prekid komunikacija među srpskim formacijama.
Srpska vojska je odolijevala napadima sve do 14. juna 1999. godine, kada se po Kumanovskom sporazumu povukla sa Kosova i Metohije.
Cilj napada sa albanske strane bila je kopnena invazija na Kosovo i Metohiju i presijecanje komunikacije između jedinica tadašnje Vojske Jugoslavije u Đakovici i Prizrenu, kao i zauzimanje šireg područja Metohije tokom tog napada.
Poslije teških borbi Vojska Jugoslavije uspjela je da porazi napadača i spriječi njihov ulazak na Kosmet.
Na Veliki petak, 9. aprila 1999. godine, udružene snage terorističke OVK, regularne vojske Albanije i NATO-a predvođenog Amerikancima, koji su davali vazdušnu podršku, pokrenule su veliku ofanzivu na karaulu Košare, na granici tadašnje SRJ i Albanije.
Neprijatelj je bio višestruko nadmoćniji, pa se nešto više od 1.000 srpskih vojnika branilo od napada neprijatelja, koji je brojio između 5.000 i 6.000 Albanaca.
Najveći dio srpskih snaga na Košarama činili su vojnici na redovnom odsluženju vojnog roka koji su u prosjeku imali između 19 godina i 20 godina, a borili su se i Srbi dobrovoljci iz inostranstva i Kozaci, prenijeli su beogradski mediji.
Poginulo je 108 srpskih vojnika, od kojih 18 oficira i podoficira, 50 redovnih vojnika, 13 rezervista i 24 dobrovoljca, među kojima i jedan ruski dobrovoljac.
OVK je priznao gubitak 200 boraca, ali ih je najvjerovatnije poginulo mnogo više, a zvanično su poginula i dva NATO vojnika – Francuz i Italijan, kao i jedan državljanin Alžira. Uništeno je pet albanskih tenkova.
Komandant odbrane Košara, pukovnik u penziji LJubinko Đurković ranije je ocijenio da je ta bitka simbol herojske odbrane srpske vojske.
“Košare nikada nisu pale”, govorio je on i dodao da se srpska vojska povukla po Kumanovskom sporazumu.
Đurković se sjećao i da je tokom NATO bombardovanja, samo 12 vojnika dva dana i jednu noć odbijalo napad 250 albanskih terorista, koje su na kraju jurišem natjerali u povlačenje.
On je odbranu Košara uporedio sa Kumanovskom bitkom u kojoj su oficiri jurišali sa vojnicima, kao i sa odbranom Beograda u Prvom svjetskom ratu.
Đurković je naveo da su posljednje riječi boraca sa Košara bile – “i mrtav ću se boriti za Srbiju”.
“Branioci Košara nisu odstupili ni pedalj jer su znali da su iza njih Kosovo, Srbija i srpski rod i to im je dalo snagu”, rekao je Đurković.
Srna