U proljeće 1959. godine rođena je Margita Stefanović Magi, jedna od najznačajnijih muzičarki na sceni bivše Jugoslavije. Duge crne kose i nevjerovatne harizme, bila je ikona rokenrola osamdesetih. Prozvana je crnom princezom, a najveću popularnost stekla je kao članica benda “Katarina Velika II”, koji je poslije promijenio naziv u EKV.
Bila je dio beogradskog boemsko-umjetničkog kruga, kome su pripadali i ostali članovi ove grupe. Publika je u njenom odnosu prema klavijaturama nerjetko vidjela pokretačku energiju benda. Magi je bila umjetnička duša, školovana pijanistkinja i kompozitorka.
“U mom normalnom, stabilnom životu najnestabilniji dio sam upravo ja. I to ne zbog kakve psihičke ili ne znam kakve nestabilnosti, već zbog stalnog traženja u svim mogućim oblastima umjetnosti i života” tvrdila je jednom prilikom Magi.
U Srednjoj muzičkoj školi “Josip Slavenski”, zajedno sa Ivom Pogorelićem, maturirala je kao najtalentovanija pijanistkinja, nakon čega je dobila poziv za nastavak obrazovanja na prestižnom konzervatorijumu u Moskvi. No, sjajnu priliku odbila je zbog majke, kojoj se nije svidela ideja da Magi u tim godinama ode od kuće.
Margita je nastavila da istražuje život, svirala je klavir i upisala je Arhitektonski fakultet u Beogradu. Diplomirala je 1982. godine i upravo se tada, zajedno sa svojim momkom Srđanom Vejvodom, sve više zagrijavala za beogradsku andergraund scenu pa je krenula u potpuno drugom smjeru.
U proljeće iste godine preko svog rođaka, gitariste Gagija Mihajlovića upoznala je Milana Mladenovića, a ubrzo nakon toga na jednoj od proba tadašnje grupe “Katarina II” pozvana je u bend u kojem je ostala sve do kraja 1994. godine, odnosno do Mladenovićeve smrti, koja je, ujedno, označila i kraj postojanja pravog EKV-a.
Istovremeno je učestvovala u stvaranju albuma mnogih jugoslavenskih bendova, među kojima su i “Karlowy Vary”, “Elvis J. Kurtović & His Meteors”, “Van Gogh” i “Babe”. Komponovala je muziku za filmove “Prvi put s ocem na jutrenje”, “Vera Hofmanova”, “Povratak Vuka Alimpića”, “Plavi plavi”, a učestvovala je i u pozorišnim produkcijama “Klasni neprijatelj” i “Tri sestre”.
Na poziv režisera Gorana Markovića, oprobala se i kao glumica 1985. godine u ulozi Dragane u filmu “Tajvanska kanasta”.
Nakon Mladenovićeve smrti, nastavila je da svira u bendu “Kurajberi” te gostovala na albumima “Glisersa”, “Ziona” i “Direktora”, a 1995. godine, zajedno s grupom mladih beogradskih muzičara, formirala je bend EQV i objavila album pod nazivom “Ti si sav moj bol”, inspirisan poznatom pesmom “Ekatarine Velike”.
Za klavijaturama je nastupila i na nekoliko unplugged koncerata “Električnog orgazma”, a njen poslednji rad vezan je za pozorišnu predstavu “Kaput mrtvog čoveka” iz 2002. godine.
Sve njene uspjehe godinama je pritiskala borba s teškim narkoticima, koja je postala još intenzivnija kada joj je 1996. preminuo otac. Pokušavajući da ih se oslobodi, prodala je porodični stan i u predgrađu Beograda kupila dva manja, a ostatak novca iskoristila za putovanje u Indiju. Želja da u dalekoj zemlji u potpunosti promijeni način života, bila je još jedan neuspjeli pokušaj pa je po povratku kući povukla nove teške poteze. Prodala je oba stana i ubrzo potrošila sav novac te postala beskućnica.
Potpuno nemoćna i osamljena, posljednje godine života provela je u napuštenoj garaži u predgrađu Borča, a zatim u skloništu za beskućnike na Voždovcu. Bila je osuđena na milost prolaznika, humanitarnu pomoć i mrvice hrane koje su joj s vremena na vreme donosili njeni fanovi.
Margita Stefanović smještena je u avgustu 2002. na Infektivnu kliniku u Beogradu, gde je preminula 18. septembra. Imala je 43 godine i bila je posljednja članica iz originalne postave grupe EKV-a. Prije nje, 25. septembra 1992. godine umro je bubnjar Ivica Vidović, koji je, prema Vikipediji, prva registrovana HIV pozitivna osoba u bivšoj Jugoslaviji.
Od raka pankreasa 5. novembra 1994. preminuo je frontmen Milan Mladenović, srčani udar 13. oktobra 1998. bio je koban za basistu Bojana Pečara, dok je bubnjar Dušan Dejanović 2000. godine izgubio bitku za život, takođe od posledica AIDS-a.
Šest godina poslije njene smrti, u knjizi Aleksandra Ilića “Vrati unatrag” javnosti je prvi put potvrđen i podatak da je, zbog intravenoznog korištenja narkotika, i Magi bila zaražena HIV-om.
O crnoj princezi jugoslavenskog novog talasa govori se u superlativu, odnosno o napaćenoj duši žene koja je samo voljela život. Otišla je tiho, sama, u uslovima koji su bili daleko ispod ljudskog dostojanstva. Nekada najblistavija zvezda jednog andergraunda, zarobljena u mreži narkomanije, završila je na dnu. Iza sebe je, ipak, ostavila mnogo. Na njenim taktovima omladina i danas odrasta, a albumi “Katarine II” i “Ekatarine Velike” danas su možda i više cenjeni nego u vrijeme kad su se pojavili.
Književnica i njena prijateljica Lidija Nikolić objavila je knjigu o Margiti Sefanović Magi pod nazivom “Osećanja. O. Sećanja”, a crna princeza nije ostavila ravnodušnim ni legendarnog Zorana Predina, koji joj je posvetio pesmu “Kosa boje srebra”.
“Oduševila me je snaga Margitinih stavova, mirnoća govora i nježnost njenih pokreta. Očigledno me je tragična sudbina mojih muzičkih kolega do te mjere potresla da sam te noći, pod utiskom filma, sanjao da sam sreo Margitu, ali da me ona nije prepoznala zbog moje kose boje srebra. Istog jutra sjo sam i napisao pjesmu”, pojasnio je Predin.
Članovi prve postave EKV-a bili su skoro djetinjasto neiskvareni i ljudi izuzetne tolerancije i razumjevanja. Njihov čin iz proljeća 1992. godine, kada su bez dozvole sa kolegama iz “Električnog orgazama” i “Partibrejkersa” kamionom kružili ulicama Beograda protiveći se ratu, koji se, nakon Hrvatske, zahuktavao u BiH, i danas se prepričava s velikom dozom poštovanja.
NEZAVISNE NOVINE