Vunovlačarska radnja Gorana Irića u Banjaluci odolijeva vremenu. Zarade nema, kao što je bilo nekada, ali ljubav prema poslu koji se prenosio generacijski u porodici Irić ne dozvoljava mu da stavi katanac na vrata stare vunovlačare. Lako i vješto, Goran više od tri decenije opslužuje neobičnu mašinu. Uz ne tako mnogo buke i prašine u njoj se vuna iščešljava i oslobađa nečistoće, postaje vazdušasta i spremna za tkanje i ispredanje.
Majstori starih zanata ističu da se sve manje mari za kvalitet, zbog čega ni njihove usluge nisu na cijeni. Najstariji, a ujedno i jedini vunovlačar u gradu na Vrbasu Goran Irić sa ponosom priča kako uprkos svim preprekama i dalje voli svoj posao, a radi ga više od tri decenije. Čuo je, kaže, da ima još ljudi koji se time bave, ali nisu se prijavili pa im je lakše i zaraditi.
Zanat i mašinu koja je napunila 100 godina naslijedio je, priča nam od pokojnog djeda. Žalosno je, kaže, što se svakog proljeća na ovom području ošišaju velika stada ovaca, a vuna se spali ili baci u potok. To se u nekadašnja vremena nije dešavalo.
TV K3