Lola Novaković rođena je 25. aprila 1935. godine u Beogradu.
Izuzetno popularna bila je tokom šezdesetih i sedamdesetih godina 20. veka. Kao predstavnica Jugoslavije, 1962. godine je sa kompozicijom “Ne pali svetla u sumrak” osvojila 4. mesto na takmičenju za “Pesmu Evrovizije”.
Lola je zvanično počela svoju karijeru 1957. kada je primljena u Radio Beograd kao stalna vokalna solistkinja i iste godine je sa zapaženim uspehom branila državne boje na sajmu u Lajpcigu. Tada je snimila prvu ploču za diskografsku kuću DEKA sa pesmama “Alisa u zemlji čuda” i kubanskim hitom “Babalu” na španskom jeziku.
Pobeđivala je na mnogim festivalima u zemlji, regionu ali i evropskim zemljama, a njene pesme bile su nagrađene najdužim aplauzom u tadašnjoj istoriji – koji je trajao 10 minuta.
Po povratku sa svetske turneje, u Beogradu održava prvi solistički koncert u Domu sindikata, za koji su ulaznice bile rasprodate za dva nepuna časa.
Pobeđivala je na mnogim festivalima u zemlji, regionu ali i evropskim zemljama, a njene pesme bile su nagrađene najdužim aplauzom u tadašnjoj istoriji – koji je trajao 10 minuta.
Lola je bila prvi domaći estradni umetnik koji je gostovao u Rusiji 1960. godine.
Učestvovala je u dečjoj televizijskoj emisiji “Na slovo, na slovo”, kao i u snimanju filma “Šeki snima, pazi se”, koji nije zabeležio neki poseban uspeh.
Udajom za estradnog umetnika Dragana Antića, što joj je bio drugi brak, Lola godinama biva meta domaće žute štampe. Umorna od novinarskih izmišljanja, koji su je proglasili tajnim agentom CIA, a zatim objavili da je Lola u ruskom zatvoru, ona se povlači iz umetničkog života.
Od 2000. godine, Lola je bila stalna članica Pozorišta na Terazijama, u emisijama Radeta Marjanovića “Dobra stara vremena” čije predstave gostuju po gradovima Srbije, Republike Srpske, kao i u inostranstvu.
Po raznim radijskim i televizijskim studijima postoji oko 500 tonskih zapisa Lolinih pesama koje su izašle na oko pedeset albuma