Na prvim OI održanim u bivšoj Jugoslaviji učestvovali su sportisti iz 49 država, najveći broj u istoriji ZOI.
Sarajevo je organizaciju zimske olimpijade dobilo u konkurenciji s japanskim Saporeom i zajedničkom kandidaturom švedskih gradova Falun i Geteborg. MOK se pri tome djelomično vodio političkim razlozima – kao nesvrstana zemlja, tadašnja Jugoslavija je davala manje prilike za hladnoratovske bojkote – no glavni je motiv ipak bila želja da se Igre, kao simbol svjetskog mira i bratstva među ljudima – održe u gradu koji je dotada obično bio vezivan za izbijanje prvog svjetskog rata.
Igre su među učesnicima, a i među gledateljima ostale u vrlo dobrom sjećanju. Alpski skijaš Jure Franko osvojio srebrnu medalju u veleslalomu – prvu medalju koju će Jugoslavija dobiti na zimskim olimpijadama. Franka su Sarajlije na skijalištu bodrile s transparentima na kojima je pisalo Više volimo našeg Jureka, nego domaćeg bureka.
Ipak, najveće zvijezde sarajevske Olimpijade su bili učesnici takmičenja u umjetničkom klizanju. Najbolji utisak je ostavio britanski par Jayne Torvill i Christopher Dean koji su osvojili zlatnu medalju u plesu. Na Igrama je zlatnu medalju dobila i istočnonjemačka klizačica Katarina Witt koju je upravo sarajevska olimpijada učinila jednom od najvećih sportskih ikona kraja 20. vijeka.
ZOI 1984 se često smatraju najblistavijim trenutkom u istoriji Sarajeva i Bosne i Hercegovine, i u mnogo čemu su predstavljale antitezu svega što je Sarajevo pogodilo osam godina kasnije.